piątek, 12 sierpnia 2011

Adoracja - teksty pieśni

ADORACJA 12.08.2011

1. Ja wierzę, że to Jezus, wierzę, że On Synem Boga jest,
On zmarł i powstał, aby żyć i za cenę śmierci życie dał.
Wierzę, że jest tu teraz, (On tu teraz jest)
Stoi pośród nas, Ma moc nas teraz uzdrawiać,
(Uzdrowienia moc) Ma przebaczenia dar.

 60. Jezus jest pośród nas, obecny tu w Duchu swym,
Wszystkich nas wzywa On: "zbliżcie się".
Dotknij serc nasz Panie, napełń nas swym Duchem.
Dotknij serc nasz Panie, napełń nas. / 2x

 68. Łaską jesteśmy zbawieni ,z łaski możemy tu stać
Łaską usprawiedliwieni I przez Baranka Krew Wzywasz nas Panie do siebie
Przed Twój w niebie tron
My łaską obdarzeni
Tobie składamy hołd

89. O pozwól Zbawcy by cię dotknął
   Swoim Duchem łaską Swą
   Pozwól Mu by zaspokoił serce twe.
   Zabierze to, co ci przeszkadza
   Czystym sercem chwalić Go,
   Święty Duch niech mocą swą uzdrowi cię.

   Jezu, o Jezu przyjdź napełnij mnie.
   Jezu, o Jezu lud Twój błaga Cię.

   O przyjdź z wdzięcznością śpiewaj pieśni
   Gdyś radości pełen jest.
   Ręce wznieś, z ufnością Panu powierz się.
   Dziś oddaj Jemu wszelki smutek,
   Cały ból i wszystkie łzy,
   W imieniu "Jezus" śmiało w życie idź.

152. Zmartwychwstał Pan,
Zwycięstwa chwałą niebo brzmi
Któż tak jak On majestatu blaskiem lśni.
Baranek Królem jest,
Najwyższy zajął tron
W pokorze chylę się,
Z radością składam hołd.
Rozgłosić chce radosną zmartwychwstania wieść:
Na krzyżu Pan przezwyciężył śmierć i grzech.

32. Dziękujemy Ci Ojcze nasz (Didache)

1 Dziękujemy Ci Ojcze nasz

Za święty winny szczep Dawida,

Który nam poznać dałeś,

Przez Jezusa, Syna Twego. Tobie chwała na wieki!

 

2 Dziękujemy Ci, Ojcze nasz,

Za życie i za wiarę,

Którą nam poznać dałeś,

Przez Jezusa Syna Twego.

Tobie chwała na wieki!

 

3 Dziękujemy Ci, Ojcze nasz,

Za święte imię Twoje,

Któremu zgotowałeś,

Mieszkanie w sercach naszych.

Tobie chwała na wieki!

 

4 Dziękujemy Ci, Ojcze nasz,

Za wiarę i za nieśmiertelność,

Którą nam poznać dałeś,

Przez Jezusa, Syna Twego.

Tobie chwała na wieki!

 

5 Ty, o Panie wszechmocny,

Stworzyłeś wszystko dla imienia swego,

Pokarm i napój dałeś,

Ludziom na pożywienie.

Tobie chwała na wieki!

 

6 Nam zaś darowałeś,

Pokarm duchowy oraz napój

I żywot wieczny,

Przez Jezusa Syna Twego.

Tobie chwała na wieki!

 

7 Pomnij, Panie, na Twój Kościół

I wybaw Go od wszelkiego złego

I doprowadź go w miłości swojej,

Do królestwa Twego.

Tobie chwała na wieki!

 

8 Niechaj przyjdzie Twa łaska

I niech przeminie ten świat,

Kto święty, niech przystąpi,

Kto nim nie jest, niech czyni pokutę.

Tobie chwała na wieki! Amen!

    

131. Ty jesteś skałą zbawienia mego

 i siłą w życiu mym.
Tyś mą nadzieją i mym natchnieniem,
do Ciebie wołać chcę:
Panie wierzę Ci, tak, wierzę Ci,      
bo Twa miłość wierną jest,
W każdej chwili życia wspierasz mnie.         
Panie do Ciebie ja lgnę.

136. Uwielbiam Cię, błogosławię Cię,

Swym Duchem ogarnij mnie.
Uwielbiam Cię, chcę widzieć Twoją Świętą twarz
I w miłość Twoją wtopić się.

70. Mój Jezus Królem królów jest

Mój Jezus władać będzie wciąż.
Królestwo jego wiecznie trwa,
On zbawił duszę mą i teraz we mnie mieszka już.
On dał mi całkiem nowe życie
Uczynił mnie dzieckiem światłości
Dziedzictwem Swym obdarzył mnie
Bo umiłował mnie, mój Ojciec Bóg

19. Chlebie żywy, łamany drzewem Krzyża,

Uwielbiamy Cię, uwielbiamy Cię.
Krwi Przenajświętsza, uzdrowienie naszych ran,
Uwielbiamy Cię... 2x
Baranku Boży , chodzący dolinami serc,
Uwielbiamy Cię... 2x
Jezus to nasz Pan, uwielbiajmy Go...x2

71. Mój Pan mocą moją jest,

Skałą i Zbawieniem, On Bogiem mym
Dla Ciebie otwieram serce me. (3x)                
Mój Pan, Królem moim jest.
Na zawsze i na wieki Amen

3. Albowiem tak Bóg umiłował świat,

Że Syna Jednorodzonego dał,

By każdy kto w Niego wierzy,

Nie zginął, lecz życie wieczne miał

Lecz by mógł żyć na wieki, by mógł żyć na wieki,

Lecz by mógł żyć na wieki, by mógł żyć na wieki.


20. Chrystus Pan, Boży Syn,

Zbawca nasz zgodził się
Wziąć mój grzech, za mnie umrzeć chciał
Ażebym znał mój ogrom win i wiedział, że
Krew Jego zbawia, oczyszcza i leczy
   Wywyższony bądź, Jezu, Baranku mój.
    Tyś jedyny Odkupiciel, Tyś mój Król!
    Wywyższony bądź, Boży Baranku!
    Przed Twym tronem dziś najwyższy
    składam hołd. 



Największy skarb ludzkości

     Poprzez adorację eucharystyczną Jezus dotyka duszy każdego człowieka i działa w samym sercu świata. Będąc uniwersalnym środkiem przeciwko złu, które nęka ludzkość, adoracja jest czerpaniem miłości Bożej z samego jej źródła.     Ojciec święty Jan Paweł II mówi, że całe zło na świecie mogłoby zostać przezwyciężone poprzez ogromną moc nieustającej adoracji eucharystycznej. Jedną z jego pierwszych inicjatyw po zamachu w 1981 r. było ustanowienie codziennej adoracji w Bazylice św. Piotra. Za pomocą tych oto słów Cathaal Magee - świecki Irlandczyk, działający za zgodą miejscowego biskupa - nie przestaje przypominać o największym Skarbie, ukrytym w Najświętszym Sakramencie: Wielu kapłanów zaświadcza, że od kiedy tylko ustanowili w swych parafiach nieustanną adorację, to zaczęła maleć ilość przestępstw. Szatan wyrzucany jest z każdego miejsca, gdzie adoruje się nieustannie Chrystusa w Najświętszym Sakramencie. Uwierzcie w to, że Jezus w Hostii jest Panem, który wyrzuca demony i działa z mocą oraz skutecznością nieskończenie większą, niż wszystkie siły bezpieczeństwa na ziemi. W Irlandii, w 78 parafiach, ludzie świeccy zmieniają się dzień i noc, aby nieprzerwanie adorować Najświętszy Sakrament. W ten sposób zaangażowanych jest mniej więcej 60 tys. ludzi, którzy modlą się jedną godzinę tygodniowo.
     Ruch nieustającej adoracji przez ludzi świeckich został zapoczątkowany w USA. W 1981 r. Ks. M. Traynor, głęboko przejęty wzrastającym poziomem przestępczości i narkomanii na terenie swojej parafii w Los Angeles, postanowił przeznaczyć jedną godzinę tygodniowo na adorację. Do tego samego zachęcał swoich parafian. Z biegiem czasu powstał łańcuch osób, zapewniających nieustanną modlitwę przed Jezusem w Hostii. W ciągu jednego roku dzielnica doznała znacznego przeobrażenia, a w ciągu kilku lat - poziom wszelkiego rodzaju przestępstw gwałtownie spadł. Konstatujący tę niecodzienną zmianę mieszkańcy sąsiednich parafii zaprowadzili również nieprzerwaną adorację w swoich kościołach. W ten sposób rozpoczął się ruch świeckich adoratorów Najświętszego Sakramentu. Ks. M. Traynor postanowił udać się do Rzymu w celu otrzymania błogosławieństwa dla tej inicjatywy ludzi świeckich. W maju 1986r. Ojciec święty z radością wysłuchał sprawozdania parafianina z Los Angeles i zachęcił go do dalszego rozpowszechniania dzieła nieustającej adoracji. Papież podarował mu również monstrancję, posiadającą u dołu napis: Totus Tuus. Obecna przy tym spotkaniu Matka Teresa z Kalkuty również wyraziła gorącą zachętę do rozszerzania tego ruchu: Nieustanna adoracja jest najpiękniejszym darem, jaki Pan może uczynić. Ludzie są głodni Boga. Wpatrując się w Najświętszy Sakrament wiemy, jak bardzo Bóg nas kocha. Będę się modlić, aby Bóg błogosławił Pańskie działanie, aby jak najwięcej ludzi podzielić mogło tę radość adorowania Chrystusa... Matka Teresa wielokrotnie świadczyła o przedziwnej mocy adoracji: Jeśli pragniecie mieć nowe powołania do waszych wspólnot, to ustanówcie codzienną adorację. Od kiedy uczyniły to Misjonarki Miłości, ilość powołań podwoiła się. Również ks. bp Seanus Hegarty z Raphöe w Irlandii donosi, że w 1990 r., spośród 20 seminarzystów z jego diecezji, 19 pochodziło z parafii ze stałą adoracją. Obecnie w Stanach istnieją setki kaplic z wieczystą adoracją. Ruch ten rozprzestrzenia się także w Korei, Japonii, na Filipinach oraz w Ameryce Środkowej i Południowej.
     Wiadomo jednak, że adoracja eucharystyczna praktykowana jest w Kościele już od wielu wieków. Jej korzenie sięgają wczesnochrześcijań skiej praktyki przechowywania Ciała Chrystusa z myślą o chorych. Kolejnym etapem było przedłużone wznoszenie Hostii podczas sprawowania Mszy św., skąd już niedaleka droga do pojawienia się monstrancji. Do szczególnego rozwoju kultu eucharystycznego przyczynił się Sobór Trydencki, który w dokumencie z 1551r. zalecił adorację uroczystą, publiczną, z wyjściem poza mury kościoła. Wszelkiego rodzaju ataki Reformacji przeciwko rzeczywistej obecności Jezusa w Najświętszym Sakramencie wywołały falę tym większej pobożności eucharystycznej w Kościele. Jest to okres wielu zniesławień, lecz także bardzo wielu cudów eucharystycznych, które przyczyniały się do adorowania z wiarą tego największego Skarbu ludzkości na ziemi. W okresie Oświecenia - szerzącego niechęć dla wiary, a ubóstwiającego metodę "szkiełka i oka" - Diderot przepowiadał obalenie religii przez potęgę rozumu i nauki: Czy widzicie to jajko (symbol naukowej wiedzy)? To za jego pomocą zburzymy teologiczne szkoły i wszystkie świątynie na ziemi. Tymczasem, ruch eucharystycznej adoracji obejmował coraz więcej kościołów i parafii. Św. Alfons Liguori (1696-1787) zarządził na terenie swej diecezji wystawienie Najświętszego Sakramentu każdego wieczora. Taka całonocna adoracja istniała w kościele Santa Maria sopra Minerva w Rzymie już od 1538 r. Półtora wieku później, św. Małgorzacie Marii Alacoque - zakonnicy z Paray-le-Monial we Francji - objawił się Jezus, wskazując na swe Serce gorejące nieskończoną miłością, lecz wzgardzone i odepchnięte przez tak wielu ludzi. Jezus nauczył zakonnicę z Paray-le-Monial odprawiania "godziny świętej", polegającej na wynagradzającej adoracji w nocy z czwartku na piątek. W tym samym duchu miłości wynagradzającej, wyrażającej się przez nieustanną adorację, wzniesiono w sto lat później Bazylikę Najświętszego Serca Jezusowego na paryskim wzgórzu Montmartre. Dzień i noc, nieprzerwanie od 1885 r., trwa w niej eucharystyczna adoracja przed Chrystusem w monstrancji. Światowe centrum kultu Serca Jezusowego jest miejscem niezliczonych łask i nawróceń. W samym Paryżu istnieje zresztą kilka kaplic z całodziennym wystawieniem, umożliwiających ludziom pracującym krótką adorację - choćby w czasie południowej przerwy na posiłek. Jednym z tego typu miejsc jest kościół St. Louis d'Antin, w którym najmniej dwóch kapłanów nieustannie spowiada oraz gdzie sprawuje się osiem Mszy św. w ciągu dnia!
     Adoracja eucharystyczna jest czerpaniem łask dla całej ludzkości. Innymi słowy, z duchowych owoców modlitwy przed Najświętszym Sakramentem my wszyscy korzystamy. Prawda ta głęboko zainspirowała w połowie XIX w. francuską malarkę, Théodelinde Dubouché, która założyła Instytut Adoracji Wynagradzającej. W nocy 29 czerwca 1848 r., w przededniu święta Bożego Ciała, Théodelinde (późniejsza matka Maria Teresa) otrzymała od Pana następujące wezwanie: Pragnę mieć nieustannie przed sobą takie dusze, które przyjmować będą moje Życie. Na ich sercu umieszczę złoty kanał, taki sam, jak na sercu twoim. Za jego pomocą, dusze te przekazywać będą moje Życie innym duszom w świecie, które do mnie należą. Dane jej również było ujrzeć scenę, przedstawiającą Hostię, z której promieniowała dzień i noc życiodajna, Boska moc. Napełniała ona sobą wszystkie tkanki Ciała Mistycznego, którym jest Kościół. Poprzez to widzenie, Jezus ukazał jej nieskończoną moc wstawiennictwa jednych dusz za drugie. Nie zapomnijcie - powtarzała matka Maria Teresa nowicjuszkom - że Hostia skrywa Jezusa, który trwa w nieustannej adoracji wobec swego Przedwiecznego Ojca. Jedynie poprzez złączenie się z Jezusem możemy prawdziwie adorować Boga w duchu i prawdzie. Adoracja czyni z nas aktywnych współpracowników Boga, ponieważ jednoczy nas z Chrystusem w Jego nieustannej adoracji Ojca oraz dziele Odkupienia ludzkości. Czy prorocka wizja francuskiej malarki nie realizuje się za naszych dni? Otóż miała ona również wizję nowego ludu, który trwa w adoracji przed Najświętszym Sakramentem. Mężczyźni i kobiety o różnym pochodzeniu i stanie... Tym, co uderza, jest chwała, jaką składają Bogu oraz Życie, jakim promieniują na innych... Wydaje się - pisze świątobliwa siostra - że już nastaje ta epoka, kiedy szlachetnie współzawodniczyć będą ze sobą ośrodki adoracji Najświętszego Pana w Hostii.

źródło: 
http://adonai.pl/modlitwy