Nasz różaniec chwalebny

Część Chwalebna Różańca, to pięć wydarzeń kończących Misterium Zbawcze, które jest przedmiotem rozważań różańcowych. Bóg, Jezus Chrystus okazuje się Zwycięzcą śmierci i zła. I nie tylko On sam. Zaprasza do tego zwycięstwa także nas.

Jego chwalebne Zmartwychwstanie i Wniebowstąpienie, wyniesienie do chwały nieba Maryi Matki Chrystusa i naszej Matki, jest i zaproszeniem i zapowiedzią naszej ostatecznej przyszłości. tajemnice Chwalebne Różańca mają zarazem wymiar Soteriologiczny (zbawczy), jak i Eschatologiczny. Zapraszają nas do rozważania nie tylko tego co Bóg już dla nas zrobił i co nadal robi, ale i do rozważania naszego przeznaczenia, naszej wieczności. Tajemnice Chwalebne rozważamy w środy i niedziele każdego tygodnia.
Wielkanoc jest Uroczystością ruchomą wyznaczaną według kalendarza lunarnego
Zmartwychwstanie Pana Jezusa

Zmartwychwstały Chrystus zapewnia nas, że śmierć nie jest ostatecznym przeznaczeniem człowieka. Człowiek został stworzony do życia i jego przeznaczeniem jest życie wieczne. Śmierć, która weszła na świat przez grzech zostaje zniszczona prze Śmierć i Zmartwychwstanie Chrystusa. Śmierć staje się więc tylko etapem przejściowym w drodze do wieczności. Tajemnica Zmartwychwstania, to tajemnica nowego życia, tajemnica Zbawcza i Eschatologiczna, zapowiadająca także nasze zmartwychwstanie.

Aby jednak zmartwychwstać do nowego życia stary człowiek musi umrzeć, człowiek grzechu i namiętności, człowiek egoizmu i pychy, człowiek moralnego nieładu i buntu przeciwko Bogu. I to także nam ukazuje ta tajemnica. Życie, śmierć i zmartwychwstanie do nowego, pełnego Życia przeplatają się w te tajemnicy w sposób niezwykły. Tylko Bóg, Który jest Zmartwychwstaniem i Życiem może nam zapewnić Życie Wieczne.

Módlmy się w niej o głębokie zrozumienie konieczności ustawicznego umierania sobie, abyśmy mogli wraz z Chrystusem zmartwychwstać do nowego życia. Ale prośmy także o zrozumienie tego, że zwycięstwo nad śmiercią jest możliwe tylko przez cierpienie i ufne poddanie się woli Bożej, która jedynie jest zbawcza i życiodajna.

Uroczystość Wniebowstąpienia obchodzimy w 40 dni po Wielkanocy
Wniebowstąpienie

Wniebowstąpienie jest jednocześnie zaproszeniem, jest pokazaniem nam, gdzie jest nasz ostatecznie nasz prawdziwy dom i cel naszej ziemskiej pielgrzymki. "W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem." (J 14:2-3). zanim jednak dotrzemy do domu Ojca, zostało nam zlecone zadanie, o którym nie wolno nam zapomnieć: "Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem." (Mt 28:19-20a)." Co więcej, wstępujący do Ojca Chrystus nie rozstaje się z nami, bo jak zapowiada "... oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata." (Mt 28:20b).

Trzeba więc byś świadomym, że Wniebowstąpienie nie jest tajemnicą rozstania, ale tajemnica powołania, zaproszenia, spełnienia jakie Chrystus nam proponuje.

Módlmy się w tej tajemnicy o łaskę rozpoznania tej ustawiczne Bożej obecności w naszym życiu, ale także o łaskę rozpoznania zarazem naszego zadania i naszego przeznaczenia, naszego ostatecznego celu.

Uroczystość Zesłania Ducha Świętego obchodzimy w 50 dni po Wielkanocy
Zesłanie Ducha Świętego

Tajemnica Zesłania Ducha Świętego, to tajemnica początku misyjnej działalności Kościoła. Kościół ustanowiony przez Chrystusa w Wieczerniku, zrodzony i odkupiony na krzyżu, wyposażony w  Eucharystię, otrzymuje jeszcze jeden dar, Ducha Świętego, Który ma spowodować, że Kościół ten stanie się początkiem nowego stworzenia, zaczątkiem  nowej ziemi i nowego nieba (2P 3,13). Zapowiedziany w wieczerniku Pocieszyciel, Duch Prawdy ma umacniać Kościół w prawdzie (J 14, 16-17) i "przekonać świat o grzechu, sprawiedliwości i sądzie" (J 16, 7-8).

Dlatego też św. Piotr w Dniu Zesłania Ducha Świętego z mocą głosi tę właśnie Prawdę i dlatego Kościół od głoszenia Prawdy nie może odstąpić, nawet jeśli jest ona niewygodna trudna do przyjęcia.

Módlmy się w tej tajemnicy o pokorę przyjmowania Prawdy, ale i o umiejętność Jej głoszenia wbrew modom i zakusom współczesnego świata, który chce się jej pozbyć, zlekceważyć, ośmieszyć, wydrwić, przeinaczyć, zrelatywizować i pozbawić tym samym człowieka Jej wyzwoleńczej mocy - " ... i poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli." (J 8:32). Módlmy się także o umiejętność podporządkowania się jej wymogom, nawet wtedy, gdy stawia ona trudne wymagania.

Uroczystość Wniebowzięcia obchodzimy 15 sierpnia
Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny

Ogłoszona 1 listopada 1950  roku przez papieża Piusa XII prawda o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny mówi, ze Maryja po zakończeniu swego ziemskiego życia została z ciałem i duszą wzięta do nieba.

Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny jest przedostatnią tajemnicą Różańca, jest momentem w którym Jezus Chrystus, Syn Boży nie tylko wynosi swoją Matkę do chwały zbawionych w niebie, ale w którym jednocześnie daje nam przedsmak, czy raczej zapowiedź tego co i nas czeka, tego co będzie także naszym udziałem ... pod warunkiem ..., że upodobnimy nasze życie do Jej życia. Wniebowzięcie jest tą tajemnicą, w której czcimy Ją jako Matkę, bo i Chrystus, Jej Syn Ją uczcił, ale w którym także przeczuwamy zapowiedź naszej wieczności i naszej chwały.

Módlmy się w tej tajemnicy o umiejętność okazywania szacunku Matce Chrystusa i naszej Matce, ale także o umiejętność naśladowania Je i postępowania Jej śladami, abyśmy i my mogli dostąpić chwały i życia wiecznego wraz Nią.

27 sierpnia obchodzimy wspomnienie Najświętszej Maryi Panny Królowej
Ukoronowanie Najświętszej Maryi Panny na Królową nieba i ziemi

Tajemnica ta uświadamia nam, że oto Ta, Którą sam Bóg wybrał na Matkę swojego Jednorodzonego Syna zostaje Panią i Królową nowego nieba i nowej ziemi. Bóg niejako potwierdza w tej tajemnicy w sposób uroczysty i na nowo, swoją wolę wyrażoną w Księdze Rodzaju: "A wreszcie rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka a Nasz obraz, podobnego Nam. Niech panuje nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym, nad bydłem, nad ziemią i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi! ... Po czym Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną; abyście panowali nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi." (Rdz 1, 26.28) Nie jest to więc tajemnica "ubóstwienia" Maryi, ale uroczysta proklamacja odnowienia świata, odnowienia stworzenia oddanego pod władzę człowieka. Maryja jest Pierwszą z spośród Nowego Stworzenia. Maryja uczy nas także w tej tajemnicy, że królować to znaczy służyć Bogu całkowicie.

Módlmy się w tej tajemnicy o zdolność rozpoznania w Maryi Królowej nowego stworzenia, ale i o umiejętność Jej naśladowania w życiu codziennym, w pokornym poddaniu się woli Bożej.

Nasz różaniec radosny

Tajemnice radosne

1. Szczęśliwa chwila dobrej nowiny

Maryja potrafiła dostrzegać i słyszeć to, co działo się wokół Niej. Dlatego nie przegapiła przyjścia anioła. Dlatego usłyszała to, co Bóg mówił tylko do Niej. Potrafiła zamknąć oczy na swoje małe, ludzkie sprawy, żeby otworzyć je na wielkie i ważne sprawy Boże. Każdy człowiek otrzymuje od Ciebie Boże propozycję. Dla każdego masz przygotowane zadanie. I każdy może decydować.

2. Radość dzielenia się dobrem.

Maryja była szczęśliwa, a szczęście, które stało się Jej udziałem jeszcze bardziej uwrażliwiało Ją na sprawy innych ludzi. Dlatego wybrała się do Elżbiety, aby ofiarować jej swoją pomoc. Szczęście tym bardziej rośnie i potęguje się, im bardziej je się dzieli.

3. Cud nowego życia – Boże bądź uwielbiony!

Nie zamykaj siebie, nie zamykaj swego domu, swojego serca i swojego życia na wszystkie możliwe klucze. Nie zajmuj się tylko sobą. Nadsłuchuj, bo KTOŚ puka do twoich drzwi. Bóg się w tobie nie narodzi, jeśli nie będzie w tobie ani odrobiny wolnego miejsca. Może się Mu wydawać, że jest ci niepotrzebny.

4. Co mam najlepszego, Tobie Boże powierzam.

Łatwo jest służyć Bogu, gdy wszystko układa się po naszej myśli, gdy niczego nam nie brakuje, gdy jesteśmy w pełni sił, gdy trzymamy w swoich rękach szczęście. Miłość polega na dawaniu, na dzieleniu się sobą. Kto mało kocha, ten niewiele daje. Kto kocha naprawdę, ten potrafi dać wszystko.

5. Znów cię Jezu odnajduję.

Żeby Boga odnaleźć, trzeba Go szukać. Żeby Boga szukać, trzeba Go wcześniej zgubić. Żeby Boga odnaleźć trzeba umieć zawrócić. Żeby Boga szukać, trzeba najpierw zrozumieć, że gubiąc boga, gubi się to, co najważniejsze. Żeby Boga szukać, trzeba Go najpierw pokochać. Bo tylko wtedy człowiek zechce odnaleźć Boga naprawdę. Bo tylko wtedy człowiek zacznie naprawdę szukać.

Nasz różaniec chwalebny

TAJEMNICE CHWALEBNE

I. Zmartwychwstanie Pana Jezusa Niech się  nie trwożą  wasze ręce,  którymi Bóg  dotyka zranionych ciał.  Niech się nie trwożą  wasze oczy,  gdy sprzed nich odchodzi  kształt życia.  Niech się nie trwoży  wasza ufność,  gdy wszystko staje się inne.  Oto  niszczeje ziarenko ciało,  by rozkwitło życie nowe. II. Wniebowstąpienie Do świątyni nieba  niech zgromadzą się  zasmuceni,  zawiedzeni,  żałobni,  rozdzieleni,  rozgoryczeni,  rozdarci...  Niech ukoją miłość,  która musi  zastąpić widzenie -  Oto jest niebo życia,  oto jest dom żywych.  Oto jest miejsce spotkania. III. Zesłanie Ducha Świętego Świątynio,  wypełniona Duchem Świętym,  Maryjo, Matko,  coś wiedziała więcej,  niż wszystkie głowy ziemi,  coś przyjęła pełnię  błogosławieństwa,  coś wiedziała  Jego wiedzą,  wyjednaj dary i moce,  które dopełnią nas,  rozświetlą,  byśmy się stali godnymi  przed Tobą i Jezusem. IV. Wniebowzięcie Maryi W Twoje imię  oddaliśmy naszych bliskich,  gdy odchodziliśmy od Boga.  W modlitwie do Ciebie  była kołyska  nadziei zbawienia.  W Tobie ukojenie dla  naszych pożegnań  przed progiem wiecznym,  Tobie, Wniebowzięta,  składamy znowu,  aby na zawsze  pozostawić  w skarbcu Twojego miłowania. V. Ukoronowanie Matki Bożej na Królową nieba i ziemi Wyniesienie Maryi  jest szczególne  nie oddala,  nie oddziela...  odchodząc, zostaje  królując, służy  panując, oczekuje  jaśniejąc, ośmiela...  Matko, Wniebowzięta,  która jesteś  z nami,  przyjmij nasze zdumienie

 ks. Alojzy Henel 

NASZ RÓŻANIEC CHWALEBNY

TAJEMNICA PIERWSZA (CHWALEBA)
ZMARTWYCHWSTANIE

     Po upływie szabatu, o świcie pierwszego dnia tygodnia, przyszła Maria Magdalena i druga Maria obejrzeć grób. A oto powstało wielkie trzęsienie ziemi. Albowiem anioł Pański zstąpił z nieba, podszedł, odwalił kamień i usiadł na nim. Postać jego była jak błyskawica, a szaty jego białe jak śnieg. Ze strachu przed nim zadrżeli strażnicy i podrętwieli jak umarli. Anioł zaś przemówił do niewiast: «Wy się nie bójcie! Bo wiem, że szukacie Jezusa Ukrzyżowanego. Nie ma Go tu, bo zmartwychwstał, jak powiedział. Chodźcie, zobaczycie miejsce, gdzie leżał».

(Mt 28, 1-7)

     Stalą się rzecz, po ludzku sądząc, nieprawdopodobna. Umarły powstał z grobu! O ile na zwykłych ludzkich mogiłach widnieją napisy: 'Tu spoczywa ten czy ów', o tyle na mogile Chrystusa trzeba by umieścić napis: 'Zmartwychwstai'. Pusty grób Chrystusa jest ostatecznym argumentem prawdziwości Jego posłannictwa: 'Jeżeli Chrystus nie zmartwychwstał, daremna jest wasza wiara... Tymczasem jednak Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli' (1 Kor 15, 17-20). 

     Grób nie jest kresem ludzkiej egzystencji. W prefacji o zmarłych Kościół wciąż przypomina: 'W Nim to zabłysła dla nas nadzieja chwalebnego zmartwychwstania i choć nas zasmuca nieunikniona konieczność śmierci, znajdujemy pociechę przyszłej nieśmiertelności, albowiem życie Twoich wiernych, o Panie, zmienia się, ale się nie kończy i gdy rozpadnie się dom doczesnej pielgrzymki, znajdą przygotowane w niebie wieczne mieszkanie'. 

1 Ojcze nasz,
10 Zdrowaś Maryjo,
1 Chwała Ojcu. 

TAJEMNICA DRUGA (CHWALEBNA)
WNIEBOWSTĄPIENIE

     Podczas wspólnego posiłku kazał im [Apostołom] nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca... Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu.

(Dz 1, 4-9)

     Przyniósł światu Dobrą Nowinę o zbawieniu, przez mękę, śmierć i zmartwychwstanie dokonał odkupienia ludzkości. Założył Kościół, aby móc kontynuować rozpoczęte dzieło. Teraz może już odejść do Ojca. Daje więc swoim wybranym ostatnie polecenia: 'Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata' (Mt 28, 19-20). 

     Teraz, gdy stanął przed Ojcem, mógł Mu złożyć uroczysty raport: 'Ja Ciebie uwielbiłem na ziemi przez to, że wypełniłem dzieło, które Mi dałeś do wykonania. A teraz Ty, Ojcze, otocz Mnie u siebie tą chwałą, którą miałem u Ciebie, zanim świat powstał' (J 17, 4-5). 

     'Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba' (Dz 1,11). 

     'Przyjdź, Panie Jezu!' (Ap 22,20) 

1 Ojcze nasz,
10 Zdrowaś Maryjo,
1 Chwała Ojcu. 

TAJEMNICA TRZECIA (CHWALEBNA)
ZESŁANIE DUCHA ŚWIĘTEGO

     Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle spadł z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch Święty pozwalał mówić.

(Dz 2, 1-4)

     'Zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym' (Dz 1,5), obiecał Apostołom Jezus. I stało się. Nastąpił doniosły akt Wielkiego Bierzmowania, które spowodowało zasadniczą zmianę w postawie Apostołów. Nie zamykają się już więcej w Wieczerniku, ale śmiało wychodzą na ulice Jerozolimy i głoszą odważnie Chrystusa Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego. Od tej chwili nie powstrzyma ich już nic: ani groźby, ani zakazy, ani prześladowania, ani więzienie, ani śmierć. Mają zawsze jedną odpowiedź: 'Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi... Bóg naszych ojców wskrzesił Jezusa, którego straciliście przybiwszy do krzyża... Dajemy temu świadectwo my właśnie oraz Duch Święty, którego udzielił tym, którzy są Mu posłuszni' (Dz 5, 29-32). 

     Dzień zesłania Ducha Świętego to dzień narodzin Kościoła. O ile w ciągu trzech lat publicznej działalności Chrystus kształtował powoli ciało Kościoła, o tyle dzień Pięćdziesiąty tchnął w niego ożywczego Ducha. Od tego dnia rozpoczęta się nowa era w dziejach ludu Bożego. 

1 Ojcze nasz,
10 Zdrowaś Maryjo,
1 Chwała Ojcu. 

TAJEMNICA CZWARTA (CHWALEBNA)
WNIEBOWZIĘCIE NMP

     Maryja została wzięta do nieba: radują się zastępy Aniołów. Ona pierwsza osiągnęła zbawienie i stała się wizerunkiem Kościoła w chwale, a dla pielgrzymującego ludu znakiem nadziei i pociechy.

     1 listopada 1950 r. Ojciec Św. Pius XII ogłosił dogmat o Wniebowzięciu NMP. Dokument papieski nosi tytuł: Munificentissimus Deus (Najhojniejszy Bóg). W swej najistotniejszej części zawiera słowa: 'Ogłaszamy, orzekamy i określamy jako prawdę objawioną przez Boga. że Niepokalana Bogarodzica. zawsze Dziewica Maryja po zakończeniu ziemskiego życia została wzięta z duszą i ciałem do chwały niebieskiej'. 

     W uzasadnieniu swej decyzji Pius XII powiedział: 'Maryja, dzięki osobliwemu przywilejowi Niepokalanego swego poczęcia zwyciężyła grzech i dlatego nie była podległą owemu prawu pozostawania w stanie rozkładu grobowego i nie miata powinności wyczekiwania na odkupienie swego ciała aż do końca czasów'. Wiara w prawdę o Wniebowzięciu NMP trwała w Kościele przez całe stulecia. Stała się jednak niepodważalną, gdy Namiestnik Chrystusa podał ją w uroczystej formie do wierzenia. 

     Do Maryi stosuje Kościół słowa wypowiedziane przez Ozjasza do mężnej Judyty, która zwyciężyła Holofernesa: 'Błogosławiona jesteś, córko, przez Boga Najwyższego, spomiędzy wszystkich niewiast na ziemi... Niech to sprawi tobie Bóg, abyś była wywyższona na wieki i ubogacona w dobra, bo nie szczędziłaś swego życia...' A cały naród odpowiedział: «Niech tak będzie, niech tak będzie!» (Jdt 13, 18-20). My także powtarzamy każdego dnia: 'Błogosławionaś Ty między niewiastami'. 

1 Ojcze nasz,
10 Zdrowaś Maryjo,
1 Chwała Ojcu. 

TAJEMNICA PIĄTA (CHWALEBNA)
UKORONOWANIE

     Potem wielki znak się ukazał na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu.

(Ap 12, 1)

     Apokaliptyczny obraz naszkicowany przez św. Jana doskonale pasuje do postaci Maryi - Matki Chrystusa, która podobnie jak Jej Syn została uwielbiona przez Ojca Niebieskiego. 

     Św. Piotr Apostoł napisał w swoim Liście: 'Bóg pysznym się sprzeciwia, a pokornym daje łaskę. Upokorzcie się więc pod mocną ręką Boga, aby was wywyższył w stosownej chwili' (1 P 5, 5-6). 

     Maryja określiła siebie w Nazarecie jako pokorną służebnicę Pańską. Przyjęła propozycję Boga towarzyszenia Jezusowi od żłobka aż po grób. Przyjęła na siebie rolę nie tylko matki-karmicielki, ale też matki, której serce przeszywał miecz boleści. Trudno sobie wyobrazić doskonalszą współpracę człowieka z Bogiem. 

     Bóg nie da się prześcignąć w swej szczodrobliwości, dlatego możemy słusznie przyjąć, że ukazał Maryję całemu niebu i uwieńczył należną Jej chwałą. 

     'Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują' (1 Kor 2,9). 

     Te wielkie rzeczy stały się udziałem Maryi, która jak nikt inny umiłowała Boga. Dlatego 'Błogosławioną nazywają Ją wszystkie narody' (Łk 1,48). 

1 Ojcze nasz,
10 Zdrowaś Maryjo,
1 Chwała Ojcu.

Jest odpowiedź na wszystkie trudne ludzkie pytania!

PIERWSZE CZYTANIE

Job 38,1.12-21;40,3-5 Bóg przypomina Jobowi, jak ograniczona jest jego wiedza

Czytanie z Księgi Joba

Z wichru odpowiedział Bóg Jobowi tymi słowami:
„Czyś w życiu rozkazał rankowi, wyznaczył miejsce jutrzence, by objęła krańce ziemi, usuwając z niej grzeszników? Zmienia się jak pieczętowana glina, barwi się jak suknia. Grzesznikom światło odjęte i strzaskane ramię wyniosłe.
Czy dotarłeś do źródeł morza? Czy doszedłeś do dna Otchłani? Czy wskazano ci bramy śmierci? Widziałeś drzwi do ciemności? Czy zgłębiłeś przestrzeń ziemi? Powiedz, czy znasz to wszystko? Gdzie jest droga do spoczynku światła? A gdzie mieszkają mroki, abyś je zawiódł do ich przestworzy i rozpoznał drogę do ich domu? Jeśli to wiesz, to wtedyś się rodził, a liczba twych dni jest ogromna”.
I Job odpowiedział Panu: „Jam mały, cóż Ci odpowiem? Rękę przyłożę do ust. Raz przemówiłem, nie więcej, drugi raz niczego nie dodam”.

Oto Słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY:

Ps 139,1-3.7-8.9-10.13-14ab

Prowadź mnie, Panie, swą drogą odwieczną.

Przenikasz i znasz mnie, Panie,
Ty wiesz, kiedy siedzę i wstaję.
Z daleka spostrzegasz moje myśli,
przyglądasz się, jak spoczywam i chodzę,
i znasz moje wszystkie drogi.

Prowadź mnie, Panie, swą drogą odwieczną.

Gdzie ucieknę przed duchem Twoim?
Gdzie oddalę się od Twego oblicza?
Jeśli wstąpię do nieba, tam jesteś;
jesteś przy mnie, gdy się położę w Otchłani.

Prowadź mnie, Panie, swą drogą odwieczną.

Gdybym wziął skrzydła jutrzenki,
gdybym zamieszkał na krańcu morza,
tam również będzie mnie wiodła Twa ręka
i podtrzyma mnie Twoja prawica.

Prowadź mnie, Panie, swą drogą odwieczną.

Ty bowiem stworzyłeś moje wnętrze
i utkałeś mnie w łonie mej matki.
Sławię Cię, żeś mnie tak cudownie stworzył,
godne podziwu są Twoje dzieła.

Prowadź mnie, Panie, swą drogą odwieczną.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ:

Ps 95,8ab

Alleluja, Alleluja, Alleluja

Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych,
lecz słuchajcie głosu Pańskiego.

Alleluja, Alleluja, Alleluja

EWANGELIA

Łk 10,13-16 Kto gardzi Chrystusem, gardzi Tym, który Go posłał

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

Jezus powiedział:
„Biada tobie, Korozain! Biada tobie, Betsaido! Bo gdyby w Tyrze i Sydonie działy się cuda, które u was się dokonały, już dawno by się nawróciły, siedząc we włosiennicy i w popiele. Toteż Tyrowi i Sy donowi lżej będzie na sądzie niżeli wam.
A ty, Kafarnaum, czy aż do nieba masz być wyniesione? Aż do Otchłani zejdziesz.
Kto was słucha, Mnie słucha, a kto wami gardzi, Mną gardzi; lecz kto Mną gardzi, gardzi Tym, który Mnie posłał”.

Oto słowo Pańskie.

Zaproszenie na akatyst ku czci Matki Bożej

Zwyczajem lat poprzednich ZGWSD w Paradyżu pragnie bardzo serdecznie zaprosić na Maryjne Czuwanie Modlitewne połączone z odśpiewaniem Akatystu ku czci Bogurodzicy.

W tym roku odbędzie się ono w sobotę 23 października (w Kalendarzu Liturgicznym omyłkowo wskazano datę 16 października – za co serdecznie przepraszamy).

Porządek czuwania jest następujący:

17.30      – Modlitwa Różańcowa,

– Eucharystia

– Przerwa

20.00   – Akatyst ku czci Bogurodzicy

           

Serdecznie zapraszamy!

ks. Paweł Łobaczewski